Dhuwit Limang Ewu (CERKAK)

Esuk-esuk Simi mangkat menyang kampus mung arep ngumpulake tugas. Saka kos, Simi durung nyarap, dadi luwe. Untung wae ana bakul bakwan kawi neng ngarepan Pendhapa Tedja. “Pak, bakwan kawine setunggal, goreng sedaya!” Simi ngomong marang bakul bakwan kawi. “Oke mbak” semaur bakule. Banjur, Simi ngetokake dhuwit seket ewu seka sak kathok dhawa kothak-kothak.

“Niki mbak,” clathu bakule. Simi menehi dhuwit seket ewu mau. Bakule malah bingung pas entuk dhuwit seket ewu kuwi.

“Lha mbak, kok dhuwite gedhe banget, dhuwit pas mawon mbak. Mboten wonten susuk e mbak.” clathu bakule maneh.

“Waduh pak, mboten wonten.” semaure Simi karo mriksa neng dhompet sing digawa. Mung ana dhuwit satus ewuan loro karo ewon siji.

“Owalah, yo wis mbak. Tak nggolek susuk sek yo mbak.” semaure bakul bakwan kawi karo mlaku menyang kanca bakul, ana bakul siomai, cilok, pempek, es cau lan ana akeh maneh bakul neng kono.

Dumadakan, Simi krasa hapene getar neng sak sebelah kiwane. Langsung dijupuk hapene. Jebule ana telpon saka kanca akrab jaman SMA, yaiku Sasa.

“Halo Sa, ana apa e?” pitakone Simi ora mawi basa-basi.

“Mi, ana kabar sing pentiiiiiiing buangeeett.” semaure Sasa rada lebay. “Aku entuk nomere Mas Jono! Arep ora kowe ki?”. Krungu kabar kaya kuwi, raine Simi langsung padhang, mripate ugi kinclong, atine sumringah.

“Tenanan iki Sa?” pitakone Simi.

“Yo tenanan iki Mi. Cepet lho catet saiki ya! Banjur di sms mas e. Aja kesuen, Mas Jono ki sedhela maneh pindhah menyang Jakarta. Pokoke kowe kudu cepet ngomong. Istilaeh menyatakan cinta. Hehehe… Sedurunge kabeh telat lho!” Sasa negasaken Simi kanthi nyemangati.

Eh ya, Mas Jono kuwi wong kang disenengi Simi seka SMA kelas telu biyen. Tapi, Simi nganti wis kuliah ora ngerti nomer hapene Mas Jono. Mas Jono kuwi kakang kelase Simi lan Sasa.

“Iya, iya!! Tak cathet. Duh neng tas mung ana pulpen, ora nggawa buku aku.” Simi gugup dadi ora kelingan apa-apa. Sakjane bisa ditulis neng hapene.

“Mbak, iki susuke.” bakule menehi susuk puluhan ewu papat karo limang ewu siji.

“Pira Sa?” pitakone Simi. Dhuwit limang ewu susukan bakwan kawi mau dienggo nulis nomer.

------------------------------

Awan-awan neng Mesjid Mujahidin bar sholat dhuhur, Simi mikir arep sms apa. Banjur nggoleki dhuwit limang ewu susukan bakwan kawi mau. “Lho, kok ora ana?”

Banjur Simi telpon Sasa. “Halo Sa, nomere Mas Jono ilang e. Aku njaluk maneh yo!”

“Waduh, wis ora ana Mi. Mau aku yo nulise neng kertas ora tak simpen neng hapeku. Lha nomere ilang apa kepiye? pitakon Sasa.

“Waduuuuuuhhhh”

------------------------------

Bakul siomai cedhak bakul bakwan kawi mau nemu dhuwit limang ewu neng ngisor wit. “Walah, dhuwite sapa kuwi? Jupuk wae lah. Kanggo sedekah.”

------------------------------

“Matur nuwun  yo Siti. Kowe wis mbantu bapak adol siomai dina iki.” clathu bakul siomai marang Siti, cah wadon ayu sing biasa mbantu adol siomai.

“Inggih pak, sami-sami. Siti remen saged mbantu.” semaure Siti.

Bapak bakul siomai mau ngetokaken dhuwit nemu mau, dhuwit limang ewu. “Siti, mau bapak entuk rejeki. Ora akeh, mung limang ewu. Moga wae bisa nambai kanggo tuku obat ibumu.”

“Alhamdulillah, niki leres ngge kula pak?” pitakon Siti. Bapak bakul siomai mau mung manthuk.

------------------------------

Banjur Siti tuku obat kanggo ibu neng apotek.

------------------------------

Simi nyedhaki bakul bakwan kawi mau. Banjur takon “Pak, ningali arta susukan saking bapak wau?”

“Waduh, mboten. Lha kepiye mbak? Ilang po?” bakul bakwan kawi balik takon.

“Iyo pak, artane sing gangsal ewu ical.” semaur Simi.

“Lha mung dhuwit gangsal ewu mbak, ikhlasaken mawon. Teksih kathah dhuwit nganggur to mba neng dhompet?” bakul bakwan kawi kuwi malah nggodhani Simi.

Simi langsung semaur, “Walah paaak, sanes jumlah artane. Teng ngriku wonten sing spesial banget pak.”

“Kok iso mbak? Kuwi kan namung susukan saking kula. Teng pundi spesiale mbak?

“Teng artane wonten nomer penting pak.” semaur Simi.

Dumadakan, bapak bakul siomai cedhak bakul bakwan kawi teka, melu ing pacelathone. “Nuwun sewu mbak, napa sing dimaksud niku arta gangsal ewu sing wonten nomere,, heemmm 08564… ?”

“Nggeh pak leres. Bapak ngertos artane teng pundi?” semaure Simi kanthi semangat.

“Nggeh mbak, waune teng kula, tapi pun kula paringaken tangga kula. Nek purun mangga kula anter teng daleme.”

------------------------------

“Nuwun sewu. Wonten napa nggeh?” pitakon Siti kala ndeleng cah wadon nekani umahe. Simi malah trenyuh ndeleng umahe Siti.

“Ngeten lho mbak, arta kula ical. Selembar gangsal ewuan. Nanging arta niku penting sanget. Wau terose bapak ingkang sade siomai wonten kampus kula, artanipun woten ing mbak e. Pareng kula suwun?” pitakon Simi kanthi ragu-ragu. Wedi mbok pitakone malah nglarani atine.

“Ngapunten mbak, sakjane kula badhe ngonduraken artane. Nanging,..... artane…. sampun kula agem mbak kangge tumbas obat, ibu kula gerah. Kula saweg ngumpulaken arta ngge berobat. Sepisan malih, ngapunten mbak ” semaur Siti wedi. “Nanging, nek mbak e purun, kula saged nggentosi artanipun mbak.”

“Eitss, mbak. Mboten usah.” Simi tambah trenyuh. Banjur Simi njupuk selembar arta satus ewu. “Niki mbak, kangge berobat ibu nggeh. Mugi enggal mantun. Amin.”

Siti malah bingung, “Lho mbak, kok malah kula diparingi arta?”

“Nggeh mbak, niki dianggem mawon. Mugi-mugi ibu enggal mantun.” semaur Simi.

“Wah mbak, matur nuwun sanget nggeh. Alhamdulillah. Mugi mbak e tambah rejeki,” Siti seneng banget entuk dhuwite.

------------------------------

Sasa sing diceritani malah gumun. Banjur takon, “Lha Mi, piye to. Mas Jono banjur piye?”

            “Ahh, yen aku karo Mas Jono jodo, mesthi bakal ketemu kok. Hehehe….” semaure Simi santé. Saiki Simi sadar, dhuwit limang ewu mau penting banget kanggo sing mbutuhaken. Mula, dheweke kudu sinau, sinau ben gedhe syukure.